آخرین مطالب
امکانات وب
گرچه این سه اصطلاح هنوز هم در بین اهالی بلوک خشت و روستای جعفرجن وجود دارد و بارها به گوش شما خورده است، ولی در قدیم پایه و اساس زندگی مردم بلوک خشت بر مبنای همین سه اصطلاح بوده است.
خیش: فصل کاشت گندم و جو در وایل پاییز، آن هم با چهارپایان به امید بارش باران الهی و برداشت محصول خود در اواسط اردیبهشت بود که با مشقت فراوان و به صورت گروهی آن را جیلم می کردند و سپس در مکانی به نام جا خرمن جمع آوری می کردن و به وسیله برا آن را خرد می کردند و سپس به کمک باد دانه ها را از کاه و کلش جدا می کردند. معمولا هم موقع خرمن مهترها با ساز و نقاره سر می رسیدند و با نواختن ساز و آهنگی شاد هم لحظاتی کشاورزان و کارگران را شاد می کردند و هم سهمیه گندم یا جو خود را نیز دریافت می کردند.
پیش: که همان برگ درخت نخل است کاربر زیادی در زندگی مردم داشته است، هم با آن کپر می ساختند، هم کومه و پاشلی، هم به عنوان پرجین دور حیاط و جارو، سوخت و ... استفاده می کردند. همچنین برای ساخت زیرانداز مثل ترک و حصیر و زنبیل هم استفاده می کردن.اون زمان مثل الان نبود که همه پیش و چوب درخت نخل آتیش می زنن، اون موقع اینها حکم کیمیا را داشتن و با سختی مردم جمع آوری می کردن.
میش: هم که گله داری و دامداری به روش کاملا سنتی و اولیه شغل اصل بیشتر مردم بوده است. تعداد دام ها در زمان قدیم بسیار بالا بود.صبح سحر گله ها از روستا بیرون می کردن و غروب بر می گشتن. تازه این لحظه کار زنان و دختران خانه شروع می شد برای دوخت شیر گوسفندان و تهیه ماست و... در واقع غذا و قوت اصلی مردم در اون زمان همین شیر و فرآورده های آن مثل دوغ، کره، کشک و پنیر بوده است.
برچسب : نویسنده : jafarjen93a بازدید : 10