آخرین مطالب
امکانات وب
نوشته شده توسط مجتبی بهادری منتشر شده در روزنامه طلوع مورخ 95/0915 صفحه 6
آدمی برای امرار معاش خود و خانواده نیاز به تلاش،کوشش و فعالیت دارد تا شغلی را بیابد. جامعه نیز برای به گردش درآوردن چرخ تولید در تمامی زمینه ها به نیروی کار نیاز دارد. نیاز به اشتغال و کار از عهد باستان تا کنون از نیازهای اساسی و اولیه زندگی بوده است. دین مبین اسلام نیز به کار کردن و تلاش، تاکید بسیاری داشته و برای آن اهمیت زیادی قائل می باشد. انسان با کار کردن احساس غرور، شادی و نشاط می کند و متعاقب آن احساس رضایت مندی می کند و در جامعه نیز پذیرفته شده تر از یک فرد بیکار می باشد. خانواده نیز در کنار سرپرست خانواده احساس آرامش، امنیت و سلامت می کند. فرد جوان و بیکار به دلیل عدم یافتن شغل در جامعه، هدف و برنامه ای ندارد و انرژی و توان خود را در جهت منفی به کار می گیرد و پتانسیل و ظرفیت های مثبت بالقوه ای که در او نهفته است به شکل منفی و به صورت تهدید در جامعه ظهور می کند و برای گذراندن زندگی خود و شرمسار نبودن جلو خانواده هر گونه اقام غیر قانونی را مرتکب می شود. ایران دومین کشور دارنده ذخایر نفت و گاز در جهان می باشد و با وجود معادن غنی و بی شماری که در کشور وجود دارد متاسفانه وضعیت اشتغال و بیکاری جوانان علی الخصوص قشر تحصیل کرده بسیار اسف بار می باشد. بیکاری از جمله معضلات اساسی و پرخطر در جامعه ما می باشد و هم اکنون به یک چالش اساسی در کشور تبدیل شده است. داشتن شغل مناسب ابتدایی ترین، مهم ترین و ضروری ترین نیاز یک جوان با نشاط ایرانی می باشد که متاسفانه به دلایل مختلف این امر تا کنون به طور شایسته میسر نشده است. در بخش نخست اعلامیه جهانی حقوق بشر در ماده 23 درخصوص حق کار در بند 1 چنین آمده است: هر شخص حق دارد کار کند، کار خود را آزادانه برگزیند، شرایط منصفانه و رضایت بخشی برای کار خواستار باشد و در برابر بیکاری حمایت شود. علی رغم تلاش و دلسوزی مسئولین، تا کنون معضل بیکاری در کشور ما حل نشده است. گسترش فقر و فحشاء- گرایش جوانان به اعتیاد- افزایش آسیب های اجتماعی- بزهکاری هایی همچون آدم ربایی و سرقت- افزایش آمار طلاق- بالا رفتن سن ازدواج بین جوانان- ترک روستاها و مهاجرت به کلان شهرها- کم رنگ شدن حرمت و احترام در خانواده ها- تنش های خانوادگی نظیر افسردگی، ناامیدی و سرخوردگی، از جمله نتایج و مضرات بیکاری در جامعه ما می باشند. در حال حاضر و در شرایط کنونی نه تنها اشتغال زایی و جذب جوانان پرسرعت و امیدوار کننده نمی باشد بلکه گاها تعطیلی کارخانه ها، اخراج و تعدیل کارگران نیز به صورت کاملا علنی مشهود می باشد.
عوامل اصلی پدیدآورنده بیکاری در کشور ما عبارتند از: افزایش جمعیت- ضعف و نارسایی درسرمایه‌گذاری- اشتغال اتباع بیگانه- چند شغله بودن برخی افراد - لابی گری و بی عدالتی در جذب و استخدام افراد جویای کار- عدم برنامه ریزی بلندمدت و هدفمند در حوزه های اقتصادی- فقدان تأسیسات و تسهیلات زیربنائی در بسیاری از نقاط روستائی کشور- بحرانهای خارجی مانند تحریم کالا یا فنّاوری- تشدید تورم- فرار سرمایه‌ها به خارج از کشور- شرایط سخت بانک ها در اعطای تسهیلات- بحرانهای اجتماعی، سیاسی و مدیریتی- فساد اداری و مالی .
به نظر می رسد برای حل معضل بیکاری و برون رفت از آن راه های متعددی وجود دارد که مهم ترین آنها عبارتند از: حمایت از کاراآفرینی و کار آفرینان- شناسایی مهارت های مورد نیازجامعه و آموزش آنان براساس نیاز هر منطقه جغرافیایی- جلوگیری از قاچاق کالا- افزایش تولید- ایجاد پروژه های حفظ خاک و استفاده بهینه از منابع آبی- توجه و ترغیب به رویکرد اقتصاد مقاومتی.
هر چند برخی مسئولین درد بیکاری و فقری را که عوام متحمل شده اند نچشیده و با مشکلات اقتصادی گلاویز نشده اند ، اما انتظار آن است هنوز هم گوشی شنوا و وجدانی بیدار باشد تا همراه با دلسوزی، جدیت و تلاشی وافر، در خصوص حل بیکاری جوانان گامی اساسی برداشته و با روحیه ای بسیجی و یادآوری خون شهدا، با سر لوحه قرار دادن فرامین، تدابیر و رهنمودهای هوشمندانه و عالمانه مقام معظم رهبری درد بیکاری جوانان را درمان کنند.